Een kind de ruimte geven om te ontdekken wie het eigenlijk is: daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Manon Prévoo neemt haar persoonlijke ervaring mee in haar motivatie om op De Verbinding een tolerante sfeer te creëren. “Mijn zoon Thomas was tot zijn vierde een vrolijk kind,” vertelt Manon. “Hij ging zijn eigen gang en was dol op roze. Maar hij ging nog geen week naar school of hij zei al dat hij toch liever een paarse drinkbeker had. Roze zou niet bij jongetjes passen. Niet veel later wilde hij dat zijn wat langere haar geknipt werd, omdat hij ermee gepest werd. Maar hij huilde er tranen met tuiten bij. De worsteling om te moeten te zijn wie hij níet was, heeft nog jaren geduurd. Zo lokte hij ruzie uit met de gymleraar, zodat hij niet mocht gymmen. Zo hoefde hij tenminste niet naar de jongenskleedkamer, waar hij zich niet thuis voelde.” Lees meer.